Od dnia jak jestem na emeryturze

Od czasu do czasu myślami się zanurzę

We wspomnieniach jak pod ziemią pracowałem

W zaszczytnym zawodzie górnika startowałem

Było to w 1950 roku w jesienny pochmurny wtorek

Jak po raz pierwszy na kopalni „Wieczorek”

Na poziom 350 m z nauczycielem zawodu zjechałem

Zajęcia praktyczne w polu szkoleniowym odbywałem.

Uczęszczałem wtedy do 3-letniego Gimnazjum Górniczego

Mieliśmy cztery dni w tygodniu wykłady teoretyczne

A w dwa pozostałe zajęcia praktyczne

W polu szkoleniowym do transportu poziomego

Zatrudnialiśmy konia doskonale wyszkolonego

Codziennie przed zjazdem załogi w klatce był opuszczany

A na koniec dniówki na powierzchnię wyciągany

Dostarczał do przodków wozy puste i z materiałami

Pod szyb pełne urobku węgla z kamieniami.

Kasztan, bo tak nasz koń był wołany

Mieszkał w Giszowcu tam był zameldowany

Z Giszowca do szybu Puławski – zjazdowego

Dzieliła odległość około dwukilometrowego

Odcinka drogi, którą codziennie stępem pokonywał

Znał znaki drogowe, na skrzyżowaniach się zatrzymywał

Spojrzał w lewo, w prawo i lewo jeszcze raz

Nie spieszył się zawsze miał czas

Na przestrzeganie przepisów ruchu drogowego

Dla zapewnienia bezpieczeństwa własnego.

22. 11. 2005 r.