Już kolejny raz w sobotę wyruszamy w podróż. Jedziemy do Zakopanego, po drodze mamy przystanek Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach. Sanktuarium mieściło się najpierw w obiekcie klasztornym Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, które powstało w 1891 roku jako fundacja księcia A. Lubomirskiego dla dziewcząt i kobiet potrzebujących głębokiej odnowy moralnej.

W okresie międzywojennym w tym klasztorze żyła i zmarła s. M. Faustyna Kowalska (1905-1938). W 1943 roku krakowski spowiednik Siostry Faustyny poświęcił pierwszy obraz Jezusa Miłosiernego, ofiarowany jako wotum za ocalenie rodziny z wypadków wojennych, i zainicjował uroczyste nabożeństwa ku czci Miłosierdzia Bożego.

Bardzo dynamiczny rozwój kultu Miłosierdzia Bożego nastąpił po beatyfikacji Siostry Faustyny (18 kwietnia 1993) i jej kanonizacji (30 kwietnia 2000), a także dzięki pielgrzymkom Ojca Świętego Jana Pawła II do Łagiewnik (1997 i 2002). O s. M. Faustynie Kowalskiej bardzo interesująco opowiedziała nam siostra zakonna z klasztoru Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia.

Po wizycie w Łagiewnikach jedziemy dalej podziwiając widoki z „zakopianki”. W Zakopanem na Olczy czekają na nas gościnne pokoje Pani Zosi.

Niedziela 12 września.

Rano wsiadamy do autokaru i jedziemy na Krupówki, gdzie podziwiamy góralskie wyroby z drewna i wspaniałe sery owcze „oscypki”, dochodzimy do dolnej stacji kolejki szynowej na Gubałówkę. Gubałówka otwiera przed nami wspaniałą panoramę Tatr, z wiszącymi na graniach mgłami.

Do Morskiego Oka część koleżeństwa dotarła piechotą, część „zaprzęgowym tramwajem". Morskie Oko jest jednym z najpiękniejszych zakątków Tatr. Otoczenie jeziora ma najbardziej wysokogórski charakter po polskiej stronie Tatr, Mięguszowieckie

Szczyty wznoszą się ponad 1000 metrów nad lustrem wody, w głębi znajdują się Rysy uważane za najwyższy szczyt Polski oraz strzelisty Mnich.

Druga grupa ze starej części Zakopanego Doliną Strążyską doszła do Wielkiej Polany Strążyskiej i dalej do „wodospadu” Siklawicy, skąd Drogą pod Reglami przeszła pod Wielką Krokiew . Dzięki urozmaiconemu krajobrazowi, bujnej szacie roślinnej i imponującej przed nami ścianie Giewontu, Dolina Strążyska uchodzi za najładniejszą z „dolinek" reglowych, jest też od lat najpopularniejszą z nich. Polana Strążyska wywodzi nazwę od słowa strąga – zagroda służąca do dojenia owiec. Przez całą dolinę prowadzi szeroka droga bita. Droga wznosząc się łagodnie prowadzi wzdłuż strumienia, który wspaniale formując koryto, kręto spływa w dół doliny. Z zachodniego zbocza wystrzelają oryginalne turniczki Trzech Kominów, zbudowane z dolomitu, kiedyś zwane Dziadami, Chłopkami, Mnichami lub Płaczkami. Stąd już niedaleko do polanki pod Giewontem. Nad całą polaną majestatycznie góruje potężna ściana Giewontu. Prowadzi stąd krótki odcinek szlaku prowadzący do wodospadu Siklawica pod Giewontem

Siklawica w górnej części Doliny Strążyskiej składa się z dwóch wodospadów położonych jeden nad drugim. Górny mierzy sobie według jednych źródeł 8 metrów, a według drugich 10 metrów, natomiast dolny zgodnie wymierzono na 13 metrów.Przez parę godzin obie grupy podziwiały wspaniałe tatrzańskie uroki: jedna nad srebrzystym jeziorem Morskiego Oka, a druga zielone hale Doliny Strążyskiej oraz błękitną wodę Siklawicy.

Czwartek 16 września.

Zabieramy stroje kąpielowe, dobre humory i jedziemy do Bukowiny Tatrzańskiej na kąpiele termalne.

Temperatura wody w basenach utrzymuje się w granicach 28-36°C. Na terenie Term znajduje się 12 basenów.

Kąpiel w zmineralizowanej wodzie termalnej wpływa bardzo korzystnie na organizm. Szczególnie poprawia komfort psychiczny, obniża stres, stabilizuje system nerwowy, dzięki czemu przywraca wewnętrzny spokój i poprawia ogólną kondycję psychofizyczną. Eliminuje choroby serca, stabilizuje tętno, leczy choroby układu krążenia, zmniejsza otyłość a nawet eliminuje bezsenność.Po 4,5 godz. pluskania się we wszystkich 12 basenach wracamy odprężeni i zadowoleni do Zakopanego Wieczorem wszyscy „meldują się na pożegnalnej zabawie”, gdzie przy muzyce i śpiewie szybko upływają godziny.

Piątek 17 września.

Witamy ponownie naszego przewodnika i udajemy się na spacer po Zakopanem. Niestety, humory dopisują, ale nie pogoda, cały czas siąpi deszcz………

Spacer zaczynamy od obejrzenia skoczni Wielka Krokiew im. Stanisława Marusarza. To największa spośród zakopiańskich skoczni narciarskich o punkcie konstrukcyjnym K120. Położona na północnym stoku góry Krokiew, jest jednym z najpiękniejszych obiektów tego typu. Swoją urodę zawdzięcza naturalnemu położeniu pośród tatrzańskich lasów. Z okien autobusu, w łzach deszczu, oglądamy drewniane zabytki Zakopanego.

Na Pęksowym Brzyzku spoczywają ludzie wpisani w kulturę i historię nie tylko Zakopanego ale i całej Polski: ks. Józef Stolarczyk, dr Tytus Chałubiński, Jan Krzeptowski Sabała, lekarze społecznicy: Andrzej Chramiec, Kazimierz DIuski, artyści, literaci: Antoni Kenar, Antoni Rząsa, Władysław Hasior, Jan Gwalbert Pawlikowski, Władysław Orkan, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Stanisław Witkiewicz, Kornel Makuszyński, przewodnicy tatrzańscy: Maciej Sieczka, Józef Krzeptowski, Jędrzej Wala, sportowcy: Stanisław Marusarz, Helena Marusarz, Jan Długosz, a także jest symboliczna mogiła Bronisława Czecha. Jest to miejsce szczególne w Zakopanem.Sobota 18 września.

Ostatnie spojrzenie z okien pensjonatu na Giewont, na Kasprowy, na roztaczającą się panoramę Tatr. Pakujemy nasze bagaże do autobusu i wyjeżdżamy w drogę powrotną do Gliwic.

Po drodze nie można ominąć Ludźmierza z jego z figurką Matki Boskiej Ludźmierskiej, nazywanej Gaździną Podhala.

Ludźmierz jest najstarszą parafią katolicką na Podhalu. Jego historia sięga XIII wieku. W bazylice znajduje się rokokowy ołtarz z figurą Matki Boskiej Ludźmierskiej, która liczy prawdopodobnie 600 lat. Drewniany posążek ma 125 cm. W 1963 roku MB Ludźmierską koronował kardynał Stefan Wyszyński.Do kościoła w Ludźmierzu przylega cudowny Ogród Różańcowy. Pięknie zaprojektowany, zadbany i utrzymany, przypomina o pobycie na Podhalu i w Sanktuarium Ludźmierskim w 1997 roku Papieża Jana Pawła II.